Elska en Eskil zullen half juli voor het eerst ouders worden! Vanochtend vond het drachtonderzoek plaats in Utrecht en werd duidelijk dat Elska drachtig is van meerdere puppen. Wat een opluchting!! De specialist maakte het vlak voor de echo nog even heel erg spannend namelijk….
Voorafgaand aan de echo wordt eerst d.m.v. palpatie (voelen) bepaald of de hond drachtig is. Prima, geen probleem, je verwacht dat het snel voorbij is. De seconden tikten echter voorbij en ik werd steeds zenuwachtiger… dit kan nooit goed zijn denk je dan… Ze kon e.e.a. voelen. Twee vruchtzakjes zijn even groot, dus ze trok de conclusie dat Elska drachtig is. Maar……. Een derde zakje leek wat kleiner te zijn…..
Stress!! Wat betekent dit?? Dat ze maar twee puppen krijgt?? Dat er eentje ongezond is?? Dat ze daardoor misschien wel allemaal ongezond zijn?? Zo weinig informatie!!
De echo zou ons meer vertellen.
Nou oké, op naar de echo. Aangekomen bij “echokamer 2” bleek dat het op het moment een normale kamer was, het essentiële apparaat was niet aanwezig. Dat is natuurlijk niet zo handig. Dus moesten we naar de wachtkamer zodat de specialist opzoek kon gaan daar het vermiste object.
Pffff.. alsof het allemaal nog niet spannend genoeg was! Ik mezelf weerhouden om Coen te bellen, die geeft les dus kan ik niet storen met paniekgedachten die waarschijnlijk nergens op slaan. Dan maar doen alsof er niets aan de hand is. Ylfa vond het allemaal ook maar erg spannend en probeerde constant allerlei mensen en honden te knuffelen. Vandaag trok ze met haar gewiebel en gepiep meerdere hondenliefhebbers naar zich toe die blijkbaar graag even ondergelebberd wilden worden, dus dat gaf mij wat afleiding aangezien het altijd minstens één vraag oplevert: welk ras is dat? Meestal gevolgd door vragen als “Oh, die zie je ook niet vaak…?”, “Dat is zeker de oudste?”, “Deze is zeker nog heel jong?”, “Hoe oud is deze?”, etc.
Eindelijk (oké, het waren hooguit 5 minuten, maar toch) kwam de specialist terug, het ontsnapte echoapparaat was gevonden en de volgende uitdaging stond te wachten: de buik van Elska scheren. Ik denken “dat doen we wel even”, nou, Elska had daar een iets andere mening over. Op haar rug gaan liggen vond ze geen probleem, maar ze vertrouwde het niet helemaal en toen een zoemendachtig geluid klonk, deed ze er alles aan om overeind te komen. Vier handen (waarvan één gevuld met tondeuse) waren niet voldoende, dus eventjes bellen voor wat extra mankracht. Gelukkig was dit een heel lieve vrouw die de achterpootjes van Elska precies goed vasthield en toen was het eigenlijk heel snel gepiept.
Wat koud spul op de buik en het moment van de waarheid was aangebroken……
Wazig beeld. Hmmm, even uitzoeken hoe dat ook alweer scherp moest.. Oh ja, zo. Kijk! Daar hebben we een pup! (Ik dacht bij mezelf, oh ja? Ik zie iets zwarts en wat vlekken, waar zien we een pup?) De opgetrommelde hulp had duidelijk ook geen verstand van zaken en de specialist legde uit wat we eigenlijk allemaal konden zien. Zwart is vocht, daarin lag opgerold de foutus en het knipperende witte stipje is het hartje. Oké, dus dat gaat goed! Pff, wat een opluchting, in ieder geval één levend wezentje in de buik van Elska.
Oh daar nog eentje! De spanning viel steeds verder weg, we hebben al twee gezond uitziende foetussen op de foto kunnen zetten, nu is het alleen nog zoeken naar meer. En meer vonden we er! De een na de ander popte op het scherm. Ook de blaas en baarmoedermond kwamen voorbij, super interessant! Wat een berg informatie je al niet kan halen van zo’n wazig zwart-wit-schermpje.
En toen stelde onze redder in nood de vraag hoeveel het er zouden zijn. Tja, dat was lastig tellen. Helaas kun je dat niet goed zien op een echo, omdat je niet goed weet of je naar een zelfde pup kijkt of eentje die je nog niet eerder was tegengekomen. Gelukkig lagen er voorin vier foetussen netjes naast elkaar, die waren makkelijk te tellen. Dus het zijn er minstens vier! Hoeveel het er precies zullen zijn, weten we op 4 juli nadat de röntgenfoto is gemaakt….
En oh ja, dat kleinere vruchtzakje dat ze eerder gevoeld had? De specialist heeft niets negatiefs kunnen ontdekken wat dat zou kunnen verklaren. Ze gaf aan dat de kans groot is dat de andere twee, die voorin lagen, meer vet om zich heen hadden en daardoor groter aanvoelden. De derde kleinere was groot genoeg om een gezonde pup in zich te hebben, dus waarschijnlijk is het niets slechts. Alle zakjes die we hebben gezien hadden een kloppend wit puntje in zich, dus dat is een goed teken.
Voor ons in ieder geval een grote opluchting dat de dekking geslaagd is en Elska meerdere puppen verwacht! Hopelijk worden ze allemaal gezond geboren en zullen we optimaal van hen kunnen genieten 🙂
Voor meer informatie over Elska en Eskil: klik hier
Voor meer informatie over de ontwikkeling van foetus tot pup: klik hier
Coen en Daan begonnen met het vullen van de kano’s met mensen en honden. Ronald ging als eerste, in zijn eentje in de tweepersoonskajak, maar zou snel genoeg gezelschap krijgen. Vervolgens gingen Jan-Koert en zijn vrouw te water, gevolgd door Herma en Veronica, Dustin en Arianna samen met Hnysa en Demi en Danny. Ondertussen gaf David een korte instructie aan de SUPpers en werden de peddels afgesteld, ik stond klaar om de honden vast te houden zodra baasjes te water gingen. Cindy mocht als eerste een SUP board op, samen met de volgzame, rustige Noeshka. Na wat passen en meten vond David dat Cindy toch wel een groter board verdiende, ze is tenslotte niet de kortste van het gezelschap! Helma mocht haar board overnemen en klom er met lichte spanning op. Het zag er allemaal zo soepel uit, dat David en ik vergaten om het board vast te houden, het leek simpelweg niet nodig. Wat er toen gebeurde weet geen van ons, maar binnen een seconde ging Helma te water. Vol verbazing keken wij toe, maar kwamen gelukkig ook binnen die seconde alweer in actie om haar uit het water te helpen. Poging twee was succesvoller en Lukka snapte werkelijk niet waar haar baasje zich druk om maakte. Ligt toch hartstikke comfortabel zo’n board?
Buiten mijn beeld is Shelley samen met Hugi het water op gegaan en stond al snel op het board alsof ze het vaker had gedaan! Broer Muni lag weer bij Piet op het board, wat direct een zen-gevoel bij hem lijkt op te roepen. Hij vindt het wel wat, de koning van de zee, vooruitgepeddeld worden door natuurtalent Piet, af en toe een verfrissend briesje door zijn lange haren en het stromende water langs zijn pootjes. Hugi en Muni kregen het voor elkaar om naast elkaar te chillen op het water, gebroeders frá Fuglatorgi, zonen van Prego, ridders van de Nieuwkoopse Plassen…
Helma is met Lukka na een lang stuk peddelen toch overgestapt in de kano van Ronald – het board kon geloosd worden in de fluisterboot van de fotograaf en journalist – Hugi is halverwege overgestapt op de kano van Herma en Veronica zodat het SUPpen Shelley toch wat gemakkelijker af ging en waardevolle spullen zoals autosleutels, zonnebrillen en portemonnee’s konden in het tonnetje mee in onze kano. Ook credits dus voor de fanatieke kanoërs!
Honden mogen nergens los lopen, tenzij duidelijk anders staat aangegeven. Neem dus een prettige, lange lijn mee met eventueel een heupband zodat je je handen alsnog vrij hebt tijdens het lopen.
En toen ik haar voorzichtig vooruit trok zette ze al haar tenen langs de rand van de muilkorf om er met zo veel mogelijk kracht aan te trekken. Gelukkig behaalde ze hier geen succes mee, maar dat maakte haar weer dusdanig kwaad dat ze alsnog weigerde om te lopen. Net een opstandig kind, maar dan heel wat gevaarlijker uitziend. Snel dat stomme ding maar af gedaan en thuis geoefend met kaas, daar kwam Elska wel voor in beweging en hoe vaker we oefenden hoe makkelijker ze naar me toe kwam lopen. Leuk vond ze het nog steeds niet en we zijn in Mayrhofen dan ook maar zo min mogelijk in de bus gestapt.
Neem je honden alleen mee als ze goed alleen kunnen zijn, ook in een andere omgeving dan thuis. Dit om irritaties van andere gasten te voorkomen.
Honden worden niet gewaardeerd in restaurants. Buiten op een terras is het geen probleem, maar als je de honden meeneemt naar het restaurant waar je elke avond eet dan krijgt de cheffin in eerste instantie ter plekke een hartverzakking.
Zoek een informatiepunt op om erachter te komen waar de wandelroutes staan uitgestippeld. Deze staan niet goed aangegeven en zijn in het skiseizoen ook niet vollop aanwezig. Verder is het handig om te weten in welke liften voetgangers zijn toegestaan, want ook dat staat niet standaard aangegeven op de pistekaarten.
Hondenschoentjes zijn handig om mee te nemen. Wij hebben ze niet gebruikt, doordat het warm genoeg was toen wij de sneeuw in gingen. Zodra het echter kouder is, bevriezen de natte voeten die ze gekregen hebben in de gondel. Schoentjes kunnen dan uitkomst bieden en pijnlijke wandelingen voorkomen.
