Afgelopen woensdag hebben we Eskil uit Duitsland opgehaald om een paar dagen bij ons te logeren. De fertiliteitsbehandeling in Utrecht gaf aan dat Elska donderdag of vrijdag dekrijp zou zijn en dat het verstandig was Eskil woensdag te halen zodat hij eerst een dagje kon wennen. Dus zo vertrokken wij ‘s ochtends op weg naar Elsa om daar eerst gezellig te wandelen in de prachtige Duitse bossen en te eten alvorens weer richting Alphen aan den Rijn te rijden.
Eskil voelde zich direct thuis en alles was goed; slapen, knuffelen, wandelen, fietsen, trucjes doen, spelen, relaxen in de tuin, uitgedaagd worden door Ylfa en verleid worden door Elska.

Op donderdagavond zetten we Elska en Eskil bij elkaar om te kijken of Elska vond dat ze er klaar voor was. Nou, dat was duidelijk. Gelukkig wist Eskil precies wat hij moest doen en stonden ze al snel vast. De hele buurt kon mee”genieten” (oeps…), het was tenslotte heerlijk weer, iedereen zat dus buiten in de tuin en Elska geeft nou eenmaal altijd duidelijk (lees: luid) aan wat ze vindt. Een dekking geeft een teef overduidelijk niet het meest comfortabele gevoel, maar blijkbaar weten honden dat het erbij hoort (ofzo) en laten ze het desondanks gebeuren.
Toen ze uiteindelijk weer los waren begon de grote schoonmaakbeurt en zorgden ze er samen voor dat ze er allebei weer fatsoenlijk bij liepen. Ze waren echt schattig samen, het verliefde stel.

Vrijdagochtend zijn we voor de laatste keer naar Utrecht gereden voor de fertiliteitsbehandeling. De uitslag zou bepalen of volgens de wetenschap de dekking op donderdag “nuttig” was en wanneer de volgende dekking zou “moeten” plaatsvinden. Het bleek donderdagavond de perfecte timing, de progesteronwaarde van Elska was flink gestegen en op vrijdag “moest” er nog een keer gedekt worden. Elska was het hiermee eens, Eskil (natuurlijk) ook en zo was de klus wederom geklaard. En weer gedroegen ze zich daarna als een schattig stelletje dat elkaar verzorgde en speelde, in diepe slaap lagen en af en toe bij elkaar checkten of het goed ging.

Zaterdagochtend stapten we weer in de auto om Eskil thuis te brengen. Een perfect moment, want Elska vond twee dekkingen meer dan genoeg, was er duidelijk klaar mee. In Duitsland aangekomen hebben de dames eerst met z’n tweeën in de tuin gespeeld en later is Eskil er nog even bij gekomen. We wisten niet of dat goed zou gaan, maar een paar snauwen van Elska was voldoende voor hem om te accepteren dat ze niet meer wilde. Ze hebben met zijn drieën gespeeld en paarden gekeken. Nog een paar keer ging Eskil even vragen of Elska écht niet nog een keertje wilde, maar ze was duidelijk en hij accepteerde dat.

Nu is het wachten tot 10 juni, dan staat de drachtecho gepland en weten we of het verliefde stel puppen zal krijgen!

Voor meer foto’s van Elska en Eskil, zie nestplanning