Het is kerstvakantie en dat betekent: extra vaak naar Austerlitz! Op dagen dat de gemiddelde mens binnen blijft met een extra dekentje en warme chocolademelk met slagroom voor de kachel, lopen wij in het prachtige bos. Heerlijk rustig, grote modderpoelen, bergen met bladeren om in te graven… Genieten!
Met de Winner show nog in ons achterhoofd gaan we op zondag ochtend om 8 uur in de auto onderweg naar Austerlitz om even lekker stoom af te blazen en Sunna terug te brengen. Het bos was deze keer alsof je in een scene van Lord of the Rings zat. De rust omdat je bijna de enigste mensen in het bos bent. Met daarbij de zonnestralen die tussen de bladeren door het hele bos blootleggen was een “oerachtig” mooi gezicht. Zo voel je de kou niet meer en geniet je samen met de hondjes van een heerlijke wandeling.
Dit jaar waren wij aanwezig om de IJHC te vertegenwoordigen op het hondendorp bij de Winner Show in de RAI Amsterdam. We hebben verschillende bezoekers geïnformeerd over het ras en konden zelfs knuffelen met IJslanders die we nog niet eerder ontmoet hadden.
Ondanks het uitzicht op zielige, pluizige hondjes die gedwongen werden om in bepaalde posities te staan, de hele dag geknipt en gekapt werden en uiteindelijk in te kleine hokjes of draagtasjes weer naar huis moesten, hebben we genoten van alle indrukken. Onze stoere IJslanders hebben de hele dag geslapen, met uitzondering van een korte wandeling door de hallen en een bezoekje aan de hondenuitlaatplek. Richting het einde van de dag kreeg Elska nog een rol in de hondenparade, samen met twee IJslandse mannen. In afwachting keek ze steeds op om erachter te komen welk trucje ze moest laten zien, maar zitten, liggen of staan was vandaag voldoende.
De volgende keer de parade maar een beetje opleuken met wat geleerde kunstjes uit Tricks&Trucs?
Hieronder drie foto’s die gemaakt zijn met de telefoon, omdat we onze camera niet bij hadden.
Goed ingepakt stapten we uit de auto voor een heerlijke wandeling. Nog een paar minuten wachten en dan komen Elska’s beste vriendinnen. Het is rustig in het bos, op drie mountainbikers na is er geen mens of hond te bekennen. De parkeerplaats telt 14 auto’s, wat toch een zekere drukte zou moeten aangeven.
De minuten verstrijken en we kunnen op pad. De mensen wat houterig door de kou, de honden lijken nergens last van te hebben. De eerste modderpoel wordt al snel ontdekt en de rode dames veranderen langszaam in tricolours. Helaas geen bewijs in de vorm van fotomateriaal, want het was nog veel te duister en mistig voor een scherpe foto.
Op de drie-uur-durende wandeling zijn we in totaal 6 mensen, 9 honden en twee paarden met ruiters tegengekomen. Voor ons maakt dat het perfect: een wandeling in een prachtig bos dat helemaal voor onszelf lijkt te zijn.
Het was weer een prachtig begin van de zondag.
Op zondag 9 november 2014 vond de najaarswandeling van de IJHC plaats, waar wij genoten hebben van de prachtige natuur en de gezelligheid. De wandeling begon met een breed pad door een vlakte waar de honden heerlijk konden rennen, waardoor Elska even goed stoom kon afblazen na die saaie 2 uur in de auto. Al snel kwamen we de eerste modderpoelen tegen, waar de honden gretig laven en doorheen liepen. Het hoogste punt van noord-Limburg was bereikt en nadat we de weg hadden overgestoken begon de grootste pret: veel water! Ondanks de prachtige natuur was het redelijk rustig in het bos, wat het wandelgenot extra ten goede kwam.
Na de wandeling nagenieten met een natje en een bijzonder droogje: heerlijke Limburgse vlaai! De naam van de vlaai is niet uit te spreken, maar was goddelijk lekker. Daar kan een zekere vlaaigigant met “verse vlaai uit Limburg” (we noemen geen namen…) écht niet tegenop.
Met zicht op de lange reis terug nog een heerlijk broodje als afsluiter en onze dag kon niet meer stuk.
