Mijn vader maakt hobbymatig allerlei prachtige dingen van hout. Vele (fruit-)schalen zijn met zorg en liefde ontstaan uit blokken hout van verschillende fruitbomen, sieraden hangen bij allerlei mensen om de nek of in het oor, beeldjes van dieren of zelfs een ongeboren baby of zomaar een vorm die tot stand is gekomen dankzij allerlei schuur- en weet-ik-het-wat-nog-meer-voor-werk.

Met regelmaat wordt mijn vader dan ook om een gunst gevraagd en afhankelijk van het project, de voorraad hout en de tijd wordt het al dan niet uitgevoerd. Zo kwam ik op een maandagochtend een foto tegen van een houten sleutelhanger in de vorm van een hond. Ja, dan kan ik het natuurlijk niet laten om te vragen of mijn vader toevallig zin heeft om er zo eentje voor ons te maken, in de vorm van een IJslander natuurlijk. “Dat moet ik wel kunnen.” kreeg ik als antwoord en het wachten kan dan beginnen.

Altijd op momenten dat je er even niet aan denkt en het dus niet verwacht, krijg je een leuke verassing. Dit keer een bescheiden plastic afsluitbaar zakje waarbij ik direct zag wat er in zat. Samen met de honden even een vreugdesprongetje gedaan, de honden nog steeds onder de veronderstelling dat er vast wel snoep in zou zitten…