De voorjaarswandeling is eigenlijk altijd een beetje het einde van de lol in Muni’s pret-seizoen. Dan volgt de zomer, de vakantie (uiteraard ook leuk) maar verder is het toch een beetje saai. Je ziet geen hond en voor je het weet ben je rond de hete dagen aan het lopen en is er te weinig reuring in het Ijslandse hondenleven. Een Ijslander is nou eenmaal niet gemaakt voor dagjes op het strand en bakken in de zon. Het gemiddelde Ijslandse hondenbaasje laat zijn hond met rust om te wachten tot de zomerhitte over is.
Zo niet Muni, de voorjaarswandeling was zo gezellig en smaakte naar meer. En dan wachten tot de najaarwandeling dat is te lang. Geen doen. Dus we spraken af om gezellig met elkaar (de achterblijvers die op dat moment niet op vakantie waren) gewoon eens wat leuke dingen te gaan doen in die lange, saaie zomerperiode. Dat het met Ijslanders in de zomer ook leuk kan zijn bleek maar weer.
Een uit de hand gelopen logeerpartij
Af en toe zijn twee Ijslanders teveel en dan zoek je een goede plek om ze even onder te brengen. Dat overkwam ook Rian doordat ze soms ook gewoon moet werken (helaas overkomt ook Ijslandse hondenbaasjes dat). En hoewel Geisli en Ronja uitermate goed opgevoede loge’s zijn lukt dat niet altijd. En dan kan het vaak wel bij Coen en Linda. En daar is een “gewone” logeerpartij al snel iets bijzonders. Behalve voor heropvoeding, bijscholing, bankliggen en sufknuffelen kan je daar ook terecht voor een zondags wandelfeest. Omdat twee loge’s en Elska ook maar saai is sloten er al snel een paar extra Ijslanders aan (facebook is toch een eigentijds wonder) en uiteindelijk trokken we met 6 Ijslanders en 7 baasjes het Bentwoud in.
Geen mooi eeuwenoud bos met hoge bomen en mysterieuze plekjes maar gewoon een gloedje nieuw aangelegd bos in het kader van de groene balans in de randstad maar prima voor een zondagmiddagwandeling, een duik in een vieze sloot en woest achter elkaar aanrennen door een paardebloemenweide. Hugi, normaal de rust zelve, vond het zo gezellig en dat hij zich zelfs liet uitdagen om Elska eens goed achterna te zitten en op haar nummer te zetten. Bovendien liet hij zien dat hij tussen al het Ijslands gewoel wel de enige was die zo stoer was om de stok wel zwemmend te halen, waar de rest het verder dan buikhoogte toch wel weer genoeg vond. Puffend en zwoegend werkte Hugi zich een weg door de moddersloot. Op weg om het grote werk te verrichten en de tak terug te halen voor zijn bazinnetje. Geisli, die zich ingesteld had op een weekend zonder het baasje (snik) sprong van plezier gewoon een gat in de lucht. 
Prachtig weer, gezellige honden (en uiteraard ook leuke baasjes). Een heerlijke zelf meegebrachte picknic maakten het uitje compleet. Hnysa was in haar element. Voldoende vieze sloten. Elska om luid blaffend mee te stoeien. En Ronja vond het een feestje, samen met Geisli en ineens nog veel meer. Niet de hele dag die Elska die ze toch een beetje heftig vond. Maar de altijd beleefde (maar razendknappe) Hugi. Muni die welliswaar heftig kan spelen maar nooit tever gaat en haar eigen Geisli bij de hand. Heerlijk.
En Muni, die heeft gewoon genoten. Spelen zoveel als je wil. Altijd wel een gezellig maatje voor een sprintje, iemand die een bal of een tak gooit en iemand die een wedstrijdje wil doen. Op elke hoek een knuffel van een leuk baasje. Geen ruzie of gedoe. Gewoon supergezellig. Wat een goed idee. Muni kreeg het idee dat zomer op deze manier ook wel heel leuk kon zijn. Gelukkig wist hij toen nog niet wat er nog meer ging komen.
Schapendrijven met sterrenkracht
Een lang gekoesterde wens om eens te kijken hoe Muni dat zou doen. Muni is namelijk bovenmatig geinteresseerd in schapen (en ander vee, zal wel iets met zijn afkomst te maken hebben). Toen hij nog jong en onbezonnen was is hij een keer ontsnapt (gewoon niet luisteren) naar een weiland naast het land waar de schapen stonden. En sloot of niet hij dreef ze via het land ernaast al blaffend helemaal naar achteren waar de twee weilanden bij elkaar kwamen (en hij dus bij de schapen kon komen). Hoewel mijn hart stiltond op dat moment kon ik er vrij weinig aan doen. Roepen is echt het meest zinloze op zo’n moment. Ik kon hem nog net zien op het moment dat hij naar de schapen toekon en met angst en beven wachte ik af wat er zou gebeuren. De schapen gingen keurig met de kont naar elkaar staan en de koppen naar Muni. En Muni dacht….. nou zo staan ze wel aardig, wat kwam ik hier verder eigenlijk doen??? Hij dronk nog een slokje en bedacht zich toen dat hij zijn vrouwtje eigenlijk al een tijdje niet meer gezien had. En begon toen net zo hard als hij heengerend had terug te rennen. Gelukkig geen ongelukken maar wat een stoute hond en wat een schrik.
Wij hielden ons hart vast voor deze (gecontroleerde) oefening met de schapen. De sterrenkracht kwam gelukkig van Estrella (wat ster betekent). De eigenaresse van de kudde en van een vijftal honden die perfect in staat zijn de kudde stoere drentse heideschapen (die kunnen tenminste tegen een stootje) te managen. Zij wel…. Nu wij nog. Gelukkig was het op de bewuste dag perfect zomerweer. Niet te warm en lekker bewolkt. Toen we aankwamen eerst even laten weten dat het vandaag niet de bordercollieclub was maar de ijslandergang…. Met als gevolg dat de buurt vroeg op was die dag. Ze hebben vast een lange nuttige zondag gehad. Hoop dat het inmiddels weer is bijgelegd met de buurman.
Estrella had alles perfect voorbereidt en begeleide ons door dit onwennige gebeuren. Ze gaf aan dat er niet heel veel instructie nodig is maar dat de hond instinctief al veel weet…… En gelukkig was zij erbij en ze wist duidelijk waar ze mee bezig was. Dus de eerste kandidaat mocht in de ring… Het weiland in, liggen, baasje naar de andere kant van het weiland en dan los maar….. En inderdaad!! Estrella had gelijk. Esky wist precies wat ze moest doen. Het leek wel of ze haar hele (nog niet zo lange) leven gewacht had op dit moment. En wij, die Esky toch vooral kennen als het lieve, wat kleine, schattige, teefje dat altijd alle mannen van zich af moet slaan stonden met open mond. Esky was beheerst, zelfbewust, stevig als het nodig was en zorgde met een big smile op haar hele hondenhoofd dat de schapen in no time allemaal bij Karin waren. Die vervolgens na een kort paniekmomentje (o jee, wat moet ik nou met al die schapen) zich ontpopte tot een geboren schapenherder. Gewapend met een grote stok liep ze op de kudde vooruit en Esky zorgde ervoor dat er geen schaap het in zijn wollige wattenhoofdje haalde om een stap van Karin te wijken. Ongelofelijk wat een lol ze had. Voor Esky kon de dag niet meer stuk.
Toen was Elska aan de beurt. En met haar aangeboren felheid en drive was dit voor Elska natuurlijk een uitermate leuke dagbesteding. Elska vond het zo leuk en bleef doorgaan zodat ze nadat ze de kudde keurig bij elkaar had ze ook weer uit elkaar drukte zodat ze weer opnieuw kan beginnen. Dweilen met de kraan open noemen wij dat maar ja, je kan het maar leuk vinden. Gelukkig was Linda dit keer de schapenhoeder en met wat (rustige en besliste) bijsturing van Linda wist ook Elska zich snel te ontpoppen tot een gedreven en kundige schapenhoedster.
Hnýsa vond het allemaal dolletjes leuk. Ze vroeg zich alleen af waar de honden waren om mee te spelen en waarom die schapen allemaal in de weg liepen. Het baasje was er gelukkig wel dus daar wilde ze wel wat mee maar al die schapen steeds maar in dat land….. Pffff….. Ze vermaakte zich kostelijk maar had niet echt het juiste beeld bij haar taak in dit geheel. Toen Estrella er een hond van haarzelf bij deed om te kijken of Hnýsa het dan zou snappen en wellicht op zou pakken vond Hnýsa dat echt super. Ze wilde dolgraag met de mooie knappe border collie spelen maar die had geen oog voor haar. Ze had nog speciaal haar haar gedaan en een lekker luchtje maar geen denken aan. Deze rare hond vond de schapen interessanter dan haar. Bwaaah.. Belachelijk. Nadat Dustin de schapen maar eigenhandig gehoed had was Hnýsa klaar. Overigens een heerlijke dag want samen met de andere hondjes en baasjes was het toch beregezellig….. Alleen die schapen….. Wat daar nou de bedoeling van was……
Last but nog least Muni. Muni is weliswaar een hond met veel energie en speeldrift maar helaas bedroevend weinig werklust. Maar als er gewerkt moet worden is hij niet de beroerdste. Muni zette de schapen in niet mis te verstane bewoordingen in het gelid (van eigengereidheid in het schaap is hij niet gediend) en dan is hij klaar. Ze staan er toch, wat wil je nou….. Alle pogingen van ons om er vervolgens een leuk spelletje van te maken en het nog eens te doen waren vergeefs. Klaar is klaar. Je moet er ook niet meer van maken dan het is.
Ook hier dacht Estrella de oplossing te hebben door er een hond van haarzelf bij te doen om hem een beetje aan te sporen. Zodat hij misschien mee ging doen (je weet het niet)??? Wij hadden er niet veel vertrouwen in maar goed je kan het proberen. De border kwam in het weiland en ging (zoals een border dat nou eenmaal doet) met grote drive aan het werk. Muni dacht, zo da’s prima, d’er is hier al een hond hoor, alles onder controle, kgeloof niet datk nog iets hoef te doen toch??? En hij ging midden in het weiland met zijn rug naar de schapen toe liggen…… Beetje voor schut sta je wel. Estrella verzachte de pijn door te zeggen dat hij het eigenlijk heel goed doet. Niet voor de sport (dan heb je er niets aan….) maar als er een kudde over een lang stuk verplaatst moet worden is Muni ideaal. Veroorzaakt geen onrust bij de schapen en doet wat hij moet doen (maar vooral niet teveel….).
Bijkomend voordeel, Muni reageert niet meer op schapen tijdens het wandelen. Vind het normaal, niets om je druk over te maken… Heel fijn!!!
Maar dat is nog niet het einde van het verhaal. Als laatste heeft de toen 10 weken oude Ylfa ook nog wat schapen gehoedt. Wel aan de lijn want zo’n klein hummel is zo plat tussen die schapen. Maar ook zij wist wat de bedoeling was. Nergens van onder de indruk en luid blaffend rende ze in omtrekkende bewegingen om de schapen heen. Ze wist precies waar de schapen naartoe moesten. Dappere kleine schapenhoedster!!!
Wandelen in sprookjeswonderland Heemstede
In tegenstelling tot het Bentwoud heeft Heemstede wel geschiedenis. Een prachtig bos met een landgoed met prachtige huizen, chique restaurants maar gelukkig ook een goed pannenkoekenhuis. Dus ons volgende uitje ging naar het landgoed Groeneveld in Heemstede.
Ook hier weer 7 Ijslanders en 9 baasjes die het leuk genoeg vonden om nieuw terrein te verkennen en elkaar weer eens gezellig te ontmoeten. Helaas waren de weergoden ons deze keer minder goed gezind en stortte zij eerst wat vocht over ons uit. Gelukkig was het veel en ging het snel en tijdens de regen is het heerlijk zwemmen en kan je hard blaffen over het water. Dus voor de Ijslanders geen punt maar voor ons iets minder. Ylfa was voor het eerst in haar korte leventje mee en wiegde veilig en droog mee in de hondenrugzak (heel handig), af en toe mocht ze meedoen en dat deed ze dan ook. Lekker rennen, meeblaffen en mee achter de stokken aan het water in grote zus Elska achterna. En onze nieuwkomer Arfi die inmiddels al op leeftijd is genoot ook met volle teugen. Heerlijk om ineens zoveel gelijkgestemden om je heen te hebben waar je lekker gek mee kan doen. Ook Ronja en Geisli waren weer van de partij. Nog blij van de vorige keer hadden ze deze keer bazin Rianne overgehaald om nu toch ook mee te gaan naar deze bijzonder bijeenkomsten. Anders mis je alle pret.
Maar na wat schuilen werd het droog, klaarde het op en ging zelfs de zon schijnen zodat we uiteindelijk toch gewoon droog konden genieten van dit prachtige oude bos met indrukwekkend dikke en mooie bomen. Hier en daar sprookjesachtig en mysterieus. Het zou niet misstaan in een heuse Ijslandse sage. Mooie plaatjes gemaakt op een omgevallen boomformaties (het mooie bos gaf inspiratie voor ongewoon mooi en goed poseren) en vervolgens opgedroogd en de regen al vergeten. Inmiddels wel wat hogerig gingen we door naar het pannekoekenhuis. Dat we ook hier wel in Heemstede waren bleek uit het feit dat we bij binnenkomst voor elke hond keurig een droge en schone dweil kregen waarmee we de toch wat ondergespatte en viesgewoelde honden konden schoonmaken. Die lieten zich dat een beetje verbaasd welgevallen. Vervolgens veel complimenten over onze brave, lieve honden die zo vredig en gebroederlijk onder onze tafel lagen en waar niemand last van had. Elska en Muni weer neus aan neus onder de tafel snoezelen. Wij waren blijkbaar een verademing en ze waren helemaal blij met ons….. Ook leuk!
Suppen met de hond op de Nieuwkoopse Plassen
Kan het nog gekker??? Dat dachten ze ook bij het Sup-verhuurbedrijf in Noorden. Maar na enig nadenken stonden ze er wel voor open. Wij blij. In Loosdrecht doen ze het ook wel maar daar is het echt serieus een activiteit. Moeten alle honden een zwemvestje aan en mogen ze niet in het water plonzen (dat beschadigd de natuur…… tuurlijk). In Nieuwkoop ging het makkelijker en was het meer voor de lol (en dat past beter bij ons). En genoeg Ijslandse honden en baasjes die de uitdaging aangingen en met ons mee gingen. Super natuurlijk. We vonden het vooraf natuurlijk spannend want als er iets is dat Muni niet leuk vind is het zwemmen. Pootjebaden en modderpoelen is heerlijk maar zodra de pootjes de grond niet meer raken is Muni niet van de partij. Luid blaffend en bijna overstuur ziet hij zijn favoriete bal wegdrijven, niet in staat om over de drempel te gaan, ook niet voor die fijne bal.
Dus hoe ga je dat dan doen op zo’n sup. Droog houdt je dat natuurlijk niet en dan durft hij nooit meer mee want het lijkt allemaal leuk maar uiteindelijk beland je met je bast in de plomp en mag je achter ze aan zwemmen of je verzuipt. Weg vertrouwen en op zijn minst reden om een herplaatsing aan te vragen (voor Muni dan). Dus wij gedacht en uiteindelijk en een sup en een kano besteld. Dan kan 1 in de kano met Muni en 1 suppen. Gezellig kunnen we toch mee, gaat het altijd goed. En zo hebben we het gedaan. Alleen was Muni weer stoerder dan wij dachten (overbezorgde ouders……) en hupte hij net uit de haven al over op de sup. En daar zat hij stoer samen met Piet op de Sup. En…..als enige niet van het board gevallen (er wel 1 keer stiekem ingeduwd, toevallig door Piet…… en toen snel veiligheid gezocht in de kano en in de armen van ’t vrouwtje…) mijn held, wij waren natuurlijk weer overbezorgde ouders.
Wat een heerlijke en gezellige dag. En leuk voor het supverhuurbedrijf want wij waren de atractie van Nieuwkoop. En dat werd gelukkig vastgelegd door onze razende reporters die ons in de kano vergezelde (de ouders van stoere Runar). Hoe schattig die planken met daarop stoer wankelende onervaren suppers en daarbij zo’n schattige ijslander en soms wel 2 (heel goed Yvonne, wat een balans) en soms ook nog met zo’n schattig puppy. Dat is nog wel even vermeldenswaardig. Hoe jong kan je als Ijslander zijn en dan al “cool as Ice” (kan niet anders dan een ijslander zijn) met je vrouwtje op zo’n plank staan wiebelen. Stoere Ylfa van inmiddels een week of elf. Af en toe een dikke plons en vervolgens een reddingsactie van Coen (met gevaar voor eigen leven). En dan snel Ylfa uitwringen want ze heeft alleen nog maar een puppyvacht, 
anders krijgt ze het koud….. Tuurlijk Coen, het was 26 graden en de zon brande ons bijna van de plank….. Maar goed je weet maar nooit en beter uitwringen dan een risico lopen dus. Over overbezorgde ouders gesproken….
Toen we uiteindelijk allemaal weer veilig aan de wal en droog waren sloten we uiteraard af met een heerlijke en gezellige lunch. Wat een leuke en gezellige dag!!! En dat zo midden in die lange, warme zomer….. Zo is het wel te overbruggen tot aan de najaarswandeling…..
Herma schrijft op een ontzettend leuke manier stukjes over Muni’s belevenissen en we zijn dan ook blij dat we deze stukjes op onze website mogen plaatsen. Ondertussen heeft Muni dan ook een eigen fotoboek (klik hier) en is er de mogelijkheid om een overzicht te krijgen van alle stukjes van Herma die we tot nu toe geplaatst hebben.
Meer foto’s bekijken van alle activiteiten die Muni beleefd heeft?