Soms vraag ik mij af wat een wandeling tot een geslaagde wandeling maakt. Het aantal mensen? Het aantal honden? Het weer? De gezelligheid? Het aantal scherpe foto’s? De horeca? De lengte van een route?

Vandaag was het wat mij betreft geslaagd. Waarom? Omdat alles perfect was: een onwijs leuke, gezellige, rijke groep mensen vol positiviteit en liefde voor hun hond en de prachtige omgeving waarin we liepen. De honden die allemaal minstens één favoriet speelmaatje hadden en zich daardoor geen van allen verveelden. De route door het prachtige bos met overal takken, modder, af en toe water, een gigantische kuil om doorheen te sjeezen en voor de mensen om portretfoto’s in te maken, regelmatig een grote viervoeter die met ruiter voorbij kwam (en die met rust gelaten werden door alle honden!! Trots op onze IJslanders!!), ook de hertjes aan het einde van de route konden rustig blijven liggen en terugstaren naar de mensen langs het hek.  De mogelijkheid om te proberen prachtige foto’s van mensen en dieren te maken, mede dankzij het perfecte lenteweer voor een IJslandse honden wandeling. Zelfs de horeca tussendoor was geslaagd: iedereen had een pannekoek naar keuze uitgezocht en we zaten gezellig bij elkaar op een eigen stukje terras. Op de weg terug realiseerden we ons dat we precies de juiste lengte van de route te pakken hadden, doordat je niet té moe was, maar wel voldaan, het hoofd geleegd en uitdagend genoeg om daar een stuk voor in de auto door te brengen.

Ik hoop op nog veel meer van deze wandelingen, met écht gezellige mensen, gezellige honden (die het ook nog eens allemaal met elkaar kunnen vinden) en prachtige natuur om te verkennen.

Bedankt, en hopelijk tot ziens!