De afgelopen 2 jaar is er veel gebeurd, maar niet op onze website. Vandaag dus maar eens een beknopte update, waarin we terugblikken naar ons leven met onze IJslandse Honden sinds januari 2019.
Januari 2019 – Svanmey komt vanuit Amerika naar Nederland, samen met haar broer Loki.
Dit is niet zomaar een nestje IJslandse Honden dat gefokt is, maar het resultaat van een toffe samenwerking die gericht was op het verbeteren van de genetische diversiteit van ons mooie hondenras. We hadden al ingevroren sperma van een genetisch zeer belangrijke hond in Amerika en waren van plan om dit te insemineren bij onze Elska. Er ging echter veel tijd verstreken met het proberen te exporteren van het ingevroren sperma, waardoor we in de tussentijd de mogelijkheid bespraken met Jo-Ann van kennel Fox Meadow om het sperma te insemineren bij haar Heaven. Dit zou voor zowel het ras als voor onze Nederlandse populatie een interessantere combinatie zijn. Dit plan hebben we met z’n allen opgepakt en het was dan ook een groot feest toen er drie gezonde puppen geboren werden! Wij konden een teefje importeren en Astrid van kennel frá Hálendi liet weten dat ze ook graag een pup uit dit nest wilde importeren naar Nederland. Uiteindelijk hoefde Svanmey daardoor niet in haar eentje te vliegen, maar gezellig samen met haar lieve broer Loki.
Maart 2019 – We vliegen naar Denemarken om weer een workshop over genetische diversiteit te verzorgen, samen met leden van de fokadviescommissie van de VIJHN.
April/mei 2019 – Genieten van wintersport in Val Thorens samen met Elska, Ylfa en Vík. Svanmey is helaas nog te jong voor deze zware fysieke belasting, dus zij logeert bij een vriendin en haar lieve IJslander Laki.
Juni 2019 – Onze prachtige dochter Edda wordt geboren!
September 2019 – De Dag van de IJslandse Hond van de VIJHN hebben we dit jaar in Alphen aan den Rijn georganiseerd. We zijn er gezellig bij met Elska, Vík en Svanmey. Dit was voor Edda haar eerste IJslandse Honden evenement 🙂
Oktober 2019 – We gaan gezellig een weekje met vrienden op vakantie. Vík en Svanmey mogen mee, Elska en Ylfa gaan uit logeren.
Eind oktober & november 2019 – Puppen van Vík worden geboren: 1 nest van 5 puppen (5 teven) en 1 nest van 8 puppen (3 reuen en 5 teven).
December 2019 – Om kerst te kunnen vieren met familie in Zuid-Limburg, gaan we gezellig een midweekje op vakantie. Hierdoor zijn de ritjes kort (dat is fijn met Edda) en kunnen de honden gezellig mee.
Januari 2020 – De VIJHN organiseert een workshop schapendrijven in Noordwijk en wij zijn erbij om te kijken en genieten van de werkende IJslanders.
Februari 2020 – We bezichtigen ons potentiële droomhuis!
Maart 2020 – We gaan gezellig een weekendje weg met de familie van Linda, dicht bij ons potentiële droomhuis, dus ook daar gaan we in de buurt uitgebreid wandelen en de buurt verkennen. We worden nog meer verliefd op de prachtige Maasduinen bij Wellerlooi!
April 2020 – We zitten in een lockdown, in een benedenappartement van 68 m2, twee online lesgevende docenten, een baby van 9 maanden, 4 IJslandse honden, en zijn blij dat we een overeenstemming hebben met de verkopende partij. Oftewel – we hebben ons droomhuis gekocht!
Het uitzicht op meer ruimte, zowel binnen als buiten, maakt dat we het hebben volgehouden – al die maanden zo dicht op elkaars lip.
Juli 2020 – We krijgen de sleutel van ons nieuwe huis en daarmee begint direct de grote verbouwing! Het hele huis gestript, muren eruit gebroken, maar ook al intens genieten van de prachtige plek die we gevonden hebben!
Ondertussen sluiten we het schooljaar online af en nemen we afscheid van onze scholen. Die vallen immers ver buiten een fatsoenlijke woon-werk-afstand.
September 2020 – Het nieuwe schooljaar begint, op onze nieuwe scholen, nieuwe corona regels, nieuw thuisritme en voor de honden meer rust in huis (niet meer constant al die mensen over de vloer 😉 ).
We krijgen er ook nieuwe huisdieren bij: 18 Kempische Heideschapen! Gezellige dames met eigen karaktertjes, een leuke combinatie met onze IJslandse Honden 🙂
Oktober 2020 – Tijd genoeg gehad om te wennen, we gaan weer verder met klussen 😉 Ook bekijken we de mogelijkheden op ons nieuwe erf – daar willen we in de toekomst toffe dingen mee gaan doen!
December 2020 – Ondanks de corona-maatregelen zijn wij in een gezellig klein gezelschap getrouwd op het gemeentehuis. We houden de fotoshoot vlak naast ons huis en kunnen terugkijken met prachtige foto’s van een geslaagde dag!
We gaan weer een lockdown in, wat ook voor ons weer betekent dat we vanuit huis moeten werken, online lesgeven. De honden vinden het prima, maar ook vermoeiend. Alwéér al die mensen thuis die hun dagslaapjes verstoren 😉 Maar ze passen zich aan en we vinden onze draai weer. Dit keer hoeven we niet op elkaars lip te zitten, we hebben meer dan genoeg ruimte in huis en hoeven daardoor dit keer niet elkaars lessen aan te horen en te verstoren. Na de intensieve lessen stappen we direct het natuurgebied in voor een wandeling of gaan even heerlijk trainen bij de schapen. We zijn écht gelukkig met onze nieuwe plek!
Januari 2021 – Ons huis begint steeds meer een thuis te zijn, met nieuwe kozijnen (we hebben een paar maanden een gat in een muur gehad – ach, dikke trui aan en dan komt het goed), een nieuwe inrichting in onze ruime woonkeuken en steeds meer kamers die af komen. Het is nog lang niet af, maar we merken dat er ruimte komt voor nieuwe dingen.
Tegelijkertijd merken we aan het gedrag van de honden dat Svanmey binnenkort weleens loops zou kunnen worden, wat ons aan het denken zet over de mogelijkheden en lastigheden van een nest in de komende maanden. Na lang wikken en wegen (want wie ons kent weet dat we alles altijd grondig overdenken en voorbereiden), hebben we besloten om deze kans te pakken. We zoeken een geschikte reu, wat nog wel lastiger blijkt dan gehoopt. Maar als alles lukt, dan verwachten we deze lente een nest puppen van Svanmey.
Duimen jullie mee? 🙂
Uiteraard ging Elska als eerste van start. Op verzoek van Estrella, want Elska gaat er altijd pittig in. Dan is iedereen gelijk goed wakker. Ook fijn voor de schapen want dan hebben ze dat maar vast gehad. Kunnen ze even bijkomen voordat Elska weer komt voor de tweede ronde. En als vanouds ging Elska stevig van start. De schapen hadden de slapers net uit hun ogen en daar kwam dat zwarte gevaar al aan. Net een overactieve kleuter die altijd te vroeg en te enthousiast voor je bed staat op zondagochtend. Elska zorgde ervoor dat alle schapen weer alert waren. En ook Linda, want als je weer eens klem staat tussen de schapenlijven doordat je IJslander er weer iets te enthousiast in gaat dan ben je ook gelijk wakker. “O ja, zo was het, en nu???? Estrella help!!!” Maar na een paar keer goed klem staan had Linda de smaak weer te pakken en manoeuvreerde ze zich handig tussen de schapenkoppen door. Met de stok stevig in de hand paradeerde ze in het flauwe ochtendzonnetje door het nog natte weiland. Stoer hoor zo’n “kudde” om je heen en zo’n pittige dame die de schapen feilloos achter je aan stuurt. En het was voor iedereen duidelijk! We zijn begonnen. Laat de dag maar komen!!!
Daarna Hugi. De “heer” in ons gezelschap. Het was zijn “eerste keer”. Voor de gelegenheid had hij zijn familie meegenomen om hem aan te moedigen. Twijfel was er vooraf zeker. Zou hij het wel snappen, zou hij het wel leuk vinden. Hij is over het algemeen niet zo fel….. Eenmaal in het weiland deed Hugi wat hij altijd doet. Hij overzag het speelveld en snapte de bedoeling. Beheerst, overdacht en heel efficiënt bracht hij de schapen in stelling en manoeuvreerde de hele kudde vlotjes achter zijn vrouwtje aan. Hugi is ook de enige IJslander die dat samen met zijn vrouwtje doet. Niet omdat hij er aan twijfelt dat hij het ook prima alleen kan. Maar omdat hij het nou eenmaal heerlijk vindt om iets samen met zijn vrouwtje te doen. Dus zo’n activiteit deelt hij graag met haar en dat is te zien. Een grote tevreden glimlach ligt over zijn gezicht. Enthousiast controleert hij alle schapen maar geen moment verliest hij zijn beheersing. Over de schapen heen krijgt het vrouwtje een dikke knipoog. “Wij samen…. tegen de rest van de wereld”. Kortom Hugi is geknipt voor dit soort activiteiten en geniet er zichtbaar van.
Na Hugi kwam Rúnar. Wat een mooie stoere man en natuurlijk duurde het even voordat Rúnar zijn hoofd bij de schapen kon houden. Want aan de kant zat de altijd aanbiddelijke Esky naar hem te lonken. En dat was hem niet ontgaan. Die schapen zijn leuk maar dat mooie meiske dat daar aan de kant zat moest eerst even besnuffeld worden. Jammer dat er een hek tussen zat. Een paar goed gemikte likken konden ook tussen het hek door. Wat ruikt ze toch goddelijk. En eerlijk is eerlijk. Esky maakt er ook een sport van om de mannen maximaal af te leiden en tot grote opwinding te brengen. Maar gelukkig heeft Rúnar ook een vrouwtje en die was uiteindelijk interessanter. Met gedrevenheid wist hij instinctief wat de bedoeling was. Hij controlleerde de kudde en dreef ze vlotjes achter het vrouwtje aan. Toch zou Rúnar Rúnar niet zijn als hij niet een extra kwaliteit te bieden had. Die schapen zijn leuk en zo’n modderig weiland ook maar Runar had heel goed door dat er foto’s gemaakt werden. En je wilt natuurlijk niet met modder in je haar en een raar gezicht op de foto. Dus tussen de schapen door staat Runar op zijn mooist op de foto. Als een echte James Bond springt hij tussen de schapen door, blaft eens een keer stevig, springt hij in de modder en knipoogt hij tussendoor zonder een spettertje in zijn vacht met een big smile naar de camera. “Shaken not sturred baby!!!”. En dat levert mooie plaatjes op!!!!
En toen Muni. Een beetje vroeg op de dag want als de schapen al te vermoeid zijn gaat hij er gerust weer tussen liggen slapen…. Ja, Muni bruist van de energie en kan heel fel zijn maar als het op werk gaat lijken vindt hij het echt suf. Enige luiheid op dat vlak is bij hem zeker te bespeuren. Maar zolang het een spel is vind je geen fanatiekere speler. En verassend genoeg vond Muni het vandaag een spel. Hij ging er heftig in en dat was te merken. Maar als je er zo fel in gaat, staan de schapen binnen no time klem om het vrouwtje heen en wordt er geen stap meer gezet. Dan is de lol er voor Muni ook weer snel af. Dan zijn er molshopen, schapenpoep, gras, eenden, en allerlei ander leuks wat nog wel beweegt. Muni bleef deze keer gelukkig gaan en kwam steeds (als het vrouwtje zich weer tussen de schapen uit had gewerkt) fel in de aanslag. Iets te fel vond Estrella en zij probeerde hem te temperen. Omdat mij dat in eerste instantie niet lukte deed zij voor hoe dat werkt met de hoedersstaf. Ze sloeg met de stok naast hem op de grond om aan te geven dat hij niet zo fel moest doen. Beetje minder brutaal! Daar was prins Muni natuurlijk niet van gediend. Zo is hij zijn hele leven nog nooit behandeld!!! Verontwaardigd over zoveel onrecht kwam hij om de schapen heen naar mij toe rennen en sprong tegen mij op…. “zag je dat, ze deed lelijk tegen mij…… Tegen mij!!!!!”. Muni vindt het spel leuk maar wel volgens zijn regels en hij moet nog leren dat het spel ook leuk kan zijn als hij mijn regels volgt. Alleen is achteruit lopen in een butsig en nat weiland en de schapen van je lijf en in beweging houden en je hond enthousiast genoeg houden maar wel temperen in zijn felheid, iets teveel tegelijk voor mij. Ik heb al mijn aandacht nodig om niet op mijn billen in de blub te vallen en de schapen over me heen te krijgen….. Kortom: nog wat oefening is hier op zijn plaats.
En toen kwam Astrid in actie. Wij hadden haar al voorbereidt op grote ladders in de panterpanty want die schapenkoppen met die horens… dat is niet mild. Miss Bera dacht daar anders over. Laat ze maar kletsen…. Wij regelen dat wel. Vrouwen onder elkaar… En met zachte mildheid liet ze zien dat je ook gewoon een prettige wandeling kan maken tussen de schapen door zonder dat de panty van je vrouwtje enig gevaar loopt. Niet dat ze het niet leuk vond hoor. Zo af en toe liet ze op gepaste wijze zien dat ze het spel heel goed doorhad. Ze vond het alleen niet chic om haar vrouwtje in haar blote benen te zetten. Zo kwam Astrid met panty en al ongeschonden uit de strijd. Gelukkig was het wel genoeg beweging om het bloed weer even rond te pompen en weer warm te worden. Miss Bera zorgt voor het vrouwtje en wist precies wat ze nodig had. En die schapen, ach….. Die pakt ze de volgende keer wel aan!!!
En toen kwam Esky. Onze modelhoeder van de vorige keer. Maar ook Esky had deze keer iets anders aan haar hoofd. Runar zat nog vast in haar lijf en het was haar deze keer zelfs gelukt om Muni het hoofd op hol te brengen. Tijdens de vorige wandeling had hij haar vege lijf nog beschermd en alle hitsige heren bij haar vandaan gejaagd. Deze keer wilde hij meer. Voorzichtig en beleefd, dat wel, maar het was duidelijk dat hij het erg graag wilde. Een klein beetje in haar nek, een poot op haar kop. Aaaagh, mag ik???? Of het van Esky mocht, werd niet duidelijk. Het vrouwtje greep in en bracht Muni weer bij zinnen. De rest van de dag heeft hij gezellig samen met broer Hugi onder de stoel gelegen. “Brothers in arms”. Dat gaat gelukkig altijd goed. Dat schapendrijven en mannen het hoofd op hol brengen niet samengaat, liet Esky vervolgens zien. Ze wist natuurlijk wel hoe het moest, maar was duidelijk wat afgeleid. En ze vind het ook leuk, maar er waren meer leuke dingen…. Kortom: geen volledige aandacht. Dus misschien toch eerst die man en daarna weer schapen. Dan hebben we dat maar gehad……
En als hekkensluiter onze benjamin Ylfa. Toen ze 10 weken was had ze al laten zien dat ze dit spelletje prima door had. En ze was het nog niet vergeten!!!! Omdat Ylfa de enige IJslander is die er soms oprecht aan twijfelt of ze het wel alleen kan, liet ze zich leiden door de strakke hand van Coen. Daarmee waren ze een mooi duo. Ylfa is fel genoeg maar laat zich keurig bijsturen en dat maakt haar ook nog effectief. Ylfa is niet verontwaardigd als iemand haar verteld wat ze moet doen, daar wordt ze juist blij van. En ze doet het ook en als ze dan succes heeft, bevestigd dat voor haar dat ze van je op aan kan en blijft ze je aanwijzingen opvolgen. Beetje raar voor een eigenwijze IJslander, maar voor het schapendrijven ideaal. En dat leverde voor deze nog wat slungelige ijstiener een prachtig resultaat op. Een prima werkhond en het spelletje met de schapen heeft ze nu al onder controle.