Afgelopen zondag vond onze tweede SUP met IJslanders plaats op de Nieuwkoopse Plassen onder begeleiding van David en Daan van Nikano. Wij waren niet de enige enthousiastelingen.. Een journalist en fotograaf van het AD waren aanwezig om wat vragen te stellen en foto’s te maken, wat resulteerde in een grote foto op twee pagina’s van het AD Groene Hart met uitgebreid onderschrift. Het resultaat staat onderaan de pagina. Maar dit was natuurlijk niet het hoogtepunt van de dag!

Coen en Daan begonnen met het vullen van de kano’s met mensen en honden. Ronald ging als eerste, in zijn eentje in de tweepersoonskajak, maar zou snel genoeg gezelschap krijgen. Vervolgens gingen Jan-Koert en zijn vrouw te water, gevolgd door Herma en Veronica, Dustin en Arianna samen met Hnysa en Demi en Danny.  Ondertussen gaf David een korte instructie aan de SUPpers en werden de peddels afgesteld, ik stond klaar om de honden vast te houden zodra baasjes te water gingen. Cindy mocht als eerste een SUP board op, samen met de volgzame, rustige Noeshka. Na wat passen en meten vond David dat Cindy toch wel een groter board verdiende, ze is tenslotte niet de kortste van het gezelschap! Helma mocht haar board overnemen en klom er met lichte spanning op. Het zag er allemaal zo soepel uit, dat David en ik vergaten om het board vast te houden, het leek simpelweg niet nodig. Wat er toen gebeurde weet geen van ons, maar binnen een seconde ging Helma te water. Vol verbazing keken wij toe, maar kwamen gelukkig ook binnen die seconde alweer in actie om haar uit het water te helpen. Poging twee was succesvoller en Lukka snapte werkelijk niet waar haar baasje zich druk om maakte. Ligt toch hartstikke comfortabel zo’n board?

Het grote board voor Cindy in het water, Cindy erop, Noeshka erop, snel gefixt en behendig peddelt Cindy er vandoor om Helma kracht bij te staan. Ondertussen heeft ook Theo een board gekregen dankzij het bijspringen van Renate (van Nikano). Ik neem Lagsi over voor een makkelijkere opstap, Theo komt nog wat bij van het lachen om zijn vrouw, gaat vervolgens soepel op het board zitten en Lagsi hupt erbij alsof hij nooit anders heeft gedaan. Next! Suzanne met Rúnar, zij zijn vorig jaar ook mee geweest. Aan Suzanne is dat te merken, zij had eigenlijk geen hulp nodig. Rúnar was even vergeten hoe prettig hij het avontuur op het water ook alweer vond, hij dacht eventjes dat hij liever aan de kant bleef staan. Gelukkig is het nooit erg om even met een knappe IJslandse reu te knuffelen en hem stiekem op te tillen (oeps, ik mocht dit eigenlijk niet verklappen van Rúnar, het is natuurlijk niet echt een stoere mannen actie…). Suzanne nam hem over op het board en het was goed, hij herinnerde het zich weer, zijn mannelijke look was terug.
Ook Natasja ging het SUP avontuur aan en was ervan overtuigd dat ze te water zou gaan. Maar nee hoor, ze zat stabiel op haar board, bood steun aan Lot die het duidelijk toch wel een beetje spannend vond, liet Lot af en toe even ergens op de kant die na het doen van haar behoefte gewoon weer terug op het board sprong – dankzij de steun van Natasja vond ze het duidelijk niet meer eng en begon er steeds meer de lol van in te zien – en ondanks al die praktijken is ze misschien wel het droogst van allemaal gebleven!
Buiten mijn beeld is Shelley samen met Hugi het water op gegaan en stond al snel op het board alsof ze het vaker had gedaan! Broer Muni lag weer bij Piet op het board, wat direct een zen-gevoel bij hem lijkt op te roepen. Hij vindt het wel wat, de koning van de zee, vooruitgepeddeld worden door natuurtalent Piet, af en toe een verfrissend briesje door zijn lange haren en het stromende water langs zijn pootjes. Hugi en Muni kregen het voor elkaar om naast elkaar te chillen op het water, gebroeders frá Fuglatorgi, zonen van Prego, ridders van de Nieuwkoopse Plassen…

En oh ja, als laatste stapte ik samen met Elska in de kano. Ten slotte hopen we dat er ondertussen foetussen hard aan het groeien zijn in Elska’s buik, dus moest ze van ons rustig aan doen. Hier was ze het natuurlijk absoluut NIET mee eens, al die honden die mochten zwemmen of pootjebaden vanaf het board, dat wilde ze ook! En dat heeft ze laten horen! Toen we in de buurt kwamen van Coen en Ylfa liet Ylfa horen dat zij het ook ergens niet over eens was, zij wilde in de kano! Bij Elska en mij! En wel NU!
En Ylfa kreeg het voor elkaar, we zijn voor de makkelijke weg gegaan: al snel werd ik bedolven onder lebbers en knuffels, had ik een hond op schoot en moest ik ondertussen proberen om te blijven peddelen. Een uitdaging kan ik je vertellen, maar de kusjes en knuffels van Ylfa zijn het altijd waard.
De dames eindelijk weer bij elkaar was het een stuk rustiger. Elska had door dat ze het niet voor elkaar ging krijgen om uit de boot te gaan, Ylfa had haar doel bereikt, vrede in de kano, dus tijd voor foto’s en filmpjes!
Dankzij mijn nieuwe waterdichte telefooncase kon ik foto’s en filmpjes maken tijdens het avontuur op het water om de gezelligheid vast te leggen op beeld. Want dat was het: gezellig! Iedereen had constant iemand bij zich om mee te kletsen, het tempo was goed bij te houden, het was droog (onweer liet gelukkig afweten), de temperatuur aangenaam, de begeleiding goed waardoor je alleen op jezelf en je hond(en) hoefde te letten.
Tijdens de route kwamen we achter het nut en misschien wel niet-te-missen belang van de kano’s die aanwezig waren, want Ylfa was niet de enige die was overgestapt naar een kano! Helma is met Lukka na een lang stuk peddelen toch overgestapt in de kano van Ronald – het board kon geloosd worden in de fluisterboot van de fotograaf en journalist – Hugi is halverwege overgestapt op de kano van Herma en Veronica zodat het SUPpen Shelley toch wat gemakkelijker af ging en waardevolle spullen zoals autosleutels, zonnebrillen en portemonnee’s konden in het tonnetje mee in onze kano. Ook credits dus voor de fanatieke kanoërs!

Na afloop van de tocht op het water zijn we neergestreken op het terras van eetcafé De Klinker voor een hapje en drankje. Een zestal kleine tafels hebben we tegen elkaar geschoven om met z’n allen te kunnen (na)kletsen en genieten van onze bestellingen. Honden bij en onder de tafel, vredig naast elkaar. Een korte evaluatie met eenduidige mening: het was succesvol en voor herhaling vatbaar! Dusdanig succesvol dat de volgende datum alweer gepland staat…. 🙂