Het was onze slechtste wintersport vakantie tot nu toe. Twee dagen hebben we kunnen skiën, de rest van de tijd lag minstens één van ons met één van de honden ziek op bed. Op middagen dat het iets beter ging, hebben we zo goed mogelijk het gebied verkend op leuke wandelingen in de sneeuw. Helaas niet veel wandelingen ontdekt, maar de honden hebben desondanks lekker kunnen rennen, spelen en genieten van de witte kou onder hun pootjes.  Er zijn wel een aantal zaken waar je rekening mee moet houden als je met je honden op wintersport naar Oostenrijk gaat.

• Honden mogen nergens los lopen, tenzij duidelijk anders staat aangegeven. Neem dus een prettige, lange lijn mee met eventueel een heupband zodat je je handen alsnog vrij hebt tijdens het lopen.
• Ruim overal de hondenpoep op. Op verschillende plekken hebben wij hondenpoepzakjes boven prullenbakken zien hangen, maak daar vooral gebruik van. Ook als je toch de hond loslaat in een rustig gebied, loop even dat weiland in om alsnog de poep op te ruimen die hij daar heeft achtergelaten.
• Neem muilkorfjes mee en houd ze op zak zodra je met de honden naar buiten gaat. In het openbaar vervoer (en op sommige andere openbare plekken) is het verplicht een muilkorf op te doen zodra hier (middels een bordje of door een persoon) om gevraagd wordt.
  De kans is wel groot dat je ruim de tijd moet pakken om te oefenen met het dragen van de muilkorfjes. De eerste keer dat we ze om deden bij de honden was in onze favoriete dierenwinkel in Alphen, de AVH. Normaal gesproken zien we heel blije gezichten als mensen onze honden zien en horen we veel aaaah’s. Zodra je Elska voor het eerst een muilkorf opdoet, kijken mensen toch een beetje anders naar onze lieve zwarte pluizenbol. Wat keek ze ontzettend kwaad! En met die muilkorf op zag het totale plaatje er dusdanig gevaarlijk uit dat mensen met een verschrikt hoofd een grote boog om ons heen maakten. Ylfa maakte zich niet druk, die haalde dat stomme ding er gewoon gelijk vanaf. Dat lange haar maakt dat we hem iets te los hadden gelaten en daar heeft Ylfa prima gebruik van gemaakt. Elska verzette echter geen stap. En toen ik haar voorzichtig vooruit trok zette ze al haar tenen langs de rand van de muilkorf om er met zo veel mogelijk kracht aan te trekken. Gelukkig behaalde ze hier geen succes mee, maar dat maakte haar weer dusdanig kwaad dat ze alsnog weigerde om te lopen. Net een opstandig kind, maar dan heel wat gevaarlijker uitziend. Snel dat stomme ding maar af gedaan en thuis geoefend met kaas, daar kwam Elska wel voor in beweging en hoe vaker we oefenden hoe makkelijker ze naar me toe kwam lopen. Leuk vond ze het nog steeds niet en we zijn in Mayrhofen dan ook maar zo min mogelijk in de bus gestapt.
  Helaas hebben we geen foto van kwaad kijkende Elska gemaakt, maar zoals je kunt zien, ziet het er zoiezo niet erg vrolijk uit.
• Neem je honden alleen mee als ze goed alleen kunnen zijn, ook in een andere omgeving dan thuis. Dit om irritaties van andere gasten te voorkomen.
  Wij verbleven in een Gästehaus, wat niet voor alle honden even fijn is. De hele dag lopen allerlei mensen langs de kamer, verderop kan een blaffende Jack Russel alleen in een kamer zitten, schoonmakers die even binnen gluren om vervolgens angstig snel de deur weer dicht te trekken, buiten allerlei nieuwe en vreemde geluiden. Allerlei factoren waar de honden mee om moeten kunnen gaan.
• Honden worden niet gewaardeerd in restaurants. Buiten op een terras is het geen probleem, maar als je de honden meeneemt naar het restaurant waar je elke avond eet dan krijgt de cheffin in eerste instantie ter plekke een hartverzakking.
  Op de tweede avond deden wij het “gewoon”, honden mee naar binnen, we zien wel of ze het oké vinden. Niet dus. Het was volle bezetting, iets wat de cheffin meerdere keren herhaald heeft, en daarom echt niet mogelijk om de honden mee te nemen. Alleen deze avond dan, daarna echt niet meer. En dan moesten we wel in een hoekje naast de bar gaan zitten. Prima mevrouw, bedankt, geen probleem.
  Zo hebben wij de hele avond genoten op een rustige plek in het restaurant, waar we elkaar eindelijk konden verstaan onder het eten, met twee slapende IJslanders onder tafel die door slechts 1% van de mensen werden opgemerkt en in alle gevallen ook nog eens met een positieve lach op het gezicht.  Na lang dubben hebben we het er na het betalen op gewaagd om nog even te checken of het misschien toch wel oké was als we ze vaker mee namen. Nou vooruit, maar dan moesten we wel elke avond op diezelfde plek zitten.  Want het was wel volle bezetting, maar ze waren ook wel heel braaf. Na nog wat complimenten van het overige personeel liepen we trots en tevreden het restaurant weer uit, de cheffin was op onze eigen oké-schaal gestegen en de rest van de week werden zowel wij als de honden vriendelijk begroet. Het voelde stiekem ook eigenlijk wel heel stoer, een eigen plek in het restaurant en de enige mensen die hun honden mochten meenemen omdat ze zo braaf waren. Trots op onze dames!
• Zoek een informatiepunt op om erachter te komen waar de wandelroutes staan uitgestippeld. Deze staan niet goed aangegeven en zijn in het skiseizoen ook niet vollop aanwezig. Verder is het handig om te weten in welke liften voetgangers zijn toegestaan, want ook dat staat niet standaard aangegeven op de pistekaarten.
• Als je een accomodatie gegarandeerd in de sneeuw wilt hebben, moet je niet naar Mayrhofen gaan. Vind je een groen uitzicht niet erg? Dan raden we je aan om in het buitengebied van Mayrhofen een Gästehaus of appartement te zoeken. Naast ons Gästehaus liep een wandelpad tussen weilanden door waar we de honden los konden laten lopen. Dat vind je natuurlijk niet in het centrum, hoewel daar weer andere voordelen te noemen zijn.
• Hondenschoentjes zijn handig om mee te nemen. Wij hebben ze niet gebruikt, doordat het warm genoeg was toen wij de sneeuw in gingen. Zodra het echter kouder is, bevriezen de natte voeten die ze gekregen hebben in de gondel. Schoentjes kunnen dan uitkomst bieden en pijnlijke wandelingen voorkomen.
• Zorg dat je altijd een fles met water bij hebt voor jezelf én de honden.
• Houd een potje vaseline op zak. Zodra er gestrooid wordt, waardeert je hond het als je vaseline op zijn pootjes smeert voordat je naar buiten loopt. Af en toe bijsmeren kan nodig zijn.
• Geef je telefoonnummer aan de eigenaar/eigenaresse. Zodra er iets met de honden aan de hand lijkt te zijn, kunnen ze even bellen. Het komt coöperatief over en voorkomt problemen. Met een hond sta je tenslotte bij binnenkomst al een streepje achter, ongeacht hoe schattig ze zijn.