Elska en Eskil zullen half juli voor het eerst ouders worden! Vanochtend vond het drachtonderzoek plaats in Utrecht en werd duidelijk dat Elska drachtig is van meerdere puppen. Wat een opluchting!! De specialist maakte het vlak voor de echo nog even heel erg spannend namelijk….

Voorafgaand aan de echo wordt eerst d.m.v. palpatie (voelen) bepaald of de hond drachtig is. Prima, geen probleem, je verwacht dat het snel voorbij is. De seconden tikten echter voorbij en ik werd steeds zenuwachtiger… dit kan nooit goed zijn denk je dan… Ze kon e.e.a. voelen. Twee vruchtzakjes zijn even groot, dus ze trok de conclusie dat Elska drachtig is. Maar……. Een derde zakje leek wat kleiner te zijn…..
Stress!! Wat betekent dit?? Dat ze maar twee puppen krijgt?? Dat er eentje ongezond is?? Dat ze daardoor misschien wel allemaal ongezond zijn?? Zo weinig informatie!!
De echo zou ons meer vertellen.

Nou oké, op naar de echo. Aangekomen bij “echokamer 2” bleek dat het op het moment een normale kamer was, het essentiële apparaat was niet aanwezig. Dat is natuurlijk niet zo handig. Dus moesten we naar de wachtkamer zodat de specialist opzoek kon gaan daar het vermiste object.
Pffff.. alsof het allemaal nog niet spannend genoeg was! Ik mezelf weerhouden om Coen te bellen, die geeft les dus kan ik niet storen met paniekgedachten die waarschijnlijk nergens op slaan. Dan maar doen alsof er niets aan de hand is. Ylfa vond het allemaal ook maar erg spannend en probeerde constant allerlei mensen en honden te knuffelen. Vandaag trok ze met haar gewiebel en gepiep meerdere hondenliefhebbers naar zich toe die blijkbaar graag even ondergelebberd wilden worden, dus dat gaf mij wat afleiding aangezien het altijd minstens één vraag oplevert: welk ras is dat? Meestal gevolgd door vragen als “Oh, die zie je ook niet vaak…?”, “Dat is zeker de oudste?”, “Deze is zeker nog heel jong?”, “Hoe oud is deze?”, etc.

Eindelijk (oké, het waren hooguit 5 minuten, maar toch) kwam de specialist terug, het ontsnapte echoapparaat was gevonden en de volgende uitdaging stond te wachten: de buik van Elska scheren. Ik denken “dat doen we wel even”, nou, Elska had daar een iets andere mening over. Op haar rug gaan liggen vond ze geen probleem, maar ze vertrouwde het niet helemaal en toen een zoemendachtig geluid klonk, deed ze er alles aan om overeind te komen. Vier handen (waarvan één gevuld met tondeuse) waren niet voldoende, dus eventjes bellen voor wat extra mankracht. Gelukkig was dit een heel lieve vrouw die de achterpootjes van Elska precies goed vasthield en toen was het eigenlijk heel snel gepiept.
Wat koud spul op de buik en het moment van de waarheid was aangebroken……

Wazig beeld. Hmmm, even uitzoeken hoe dat ook alweer scherp moest.. Oh ja, zo. Kijk! Daar hebben we een pup! (Ik dacht bij mezelf, oh ja? Ik zie iets zwarts en wat vlekken, waar zien we een pup?) De opgetrommelde hulp had duidelijk ook geen verstand van zaken en de specialist legde uit wat we eigenlijk allemaal konden zien. Zwart is vocht, daarin lag opgerold de foutus en het knipperende witte stipje is het hartje. Oké, dus dat gaat goed! Pff, wat een opluchting, in ieder geval één levend wezentje in de buik van Elska.
Oh daar nog eentje! De spanning viel steeds verder weg, we hebben al twee gezond uitziende foetussen op de foto kunnen zetten, nu is het alleen nog zoeken naar meer. En meer vonden we er! De een na de ander popte op het scherm. Ook de blaas en baarmoedermond kwamen voorbij, super interessant! Wat een berg informatie je al niet kan halen van zo’n wazig zwart-wit-schermpje.
En toen stelde onze redder in nood de vraag hoeveel het er zouden zijn. Tja, dat was lastig tellen. Helaas kun je dat niet goed zien op een echo, omdat je niet goed weet of je naar een zelfde pup kijkt of eentje die je nog niet eerder was tegengekomen. Gelukkig lagen er voorin vier foetussen netjes naast elkaar, die waren makkelijk te tellen. Dus het zijn er minstens vier! Hoeveel het er precies zullen zijn, weten we op 4 juli nadat de röntgenfoto is gemaakt….

En oh ja, dat kleinere vruchtzakje dat ze eerder gevoeld had? De specialist heeft niets negatiefs kunnen ontdekken wat dat zou kunnen verklaren. Ze gaf aan dat de kans groot is dat de andere twee, die voorin lagen, meer vet om zich heen hadden en daardoor groter aanvoelden. De derde kleinere was groot genoeg om een gezonde pup in zich te hebben, dus waarschijnlijk is het niets slechts. Alle zakjes die we hebben gezien hadden een kloppend wit puntje in zich, dus dat is een goed teken.

Voor ons in ieder geval een grote opluchting dat de dekking geslaagd is en Elska meerdere puppen verwacht! Hopelijk worden ze allemaal gezond geboren en zullen we optimaal van hen kunnen genieten 🙂

Voor meer informatie over Elska en Eskil: klik hier 
Voor meer informatie over de ontwikkeling van foetus tot pup: klik hier