Gisteravond was het zover: we gingen met Elska, Ylfa en een speciale box naar Utrecht. Het was al donker en het leek bijna uitgestorven. Alleen de spoedbalie was open en de mevrouw daarachter wist niet dat wij een afspraak hadden staan. Gelukkig gaf dat geen probleem, we konden gewoon in de wachtkamer gaan zitten en de specialist zou ons daar vanzelf ophalen.
Het voelde wel een beetje vreemd, helemaal alleen in de hondenwachtkamer, balie gesloten, buiten donker.. De honden waren het met ons eens en vonden het niet oké toen er opeens twee mensen met een vreemd hokje aan kwamen lopen. Indringers!!! Of toch niet? Nee hoor, het is goed, en de laatste blaf galmde nog wat na.
Ondertussen was de specialist gekomen en Coen onderweg om de box op te halen bij de spoedbalie, waar het pakket nog even in de koelkast gezet was. We hoefden nog niet mee te lopen, eerst de boel maar eens onder een microscoop bekijken. Dus zo zaten we weer te wachten. Gelukkig liep er een bewaker rond die nog even een gezellig praatje kwam maken en met Ylfa kwam knuffelen.
Na het laboratorisch onderzoek mochten we mee naar de behandelkamer die de dames ondertussen al heel goed wisten te vinden. Even de chip controleren en dan al het gereedschap in elkaar zetten en verzamelen. Met z’n vieren keken we nieuwsgierig toe, de honden hopend op snoepjes, wij benieuwd waar alles voor nodig zou zijn. Elska moest weer op de tafel een er ging natuurlijk weer van alles bij haar naar binnen en het was wederom ontzettend interessant! Het zag er allemaal duidelijk anders uit dan vrijdag, minder gezwollen en dus goed toegankelijk. Ik was nog steeds geïnteresseerd naar het beeldscherm aan het kijken en wat er toen gebeurde… Hij blies lucht daar naar binnen!! Hij had dit al aangekondigd en ik was benieuwd waar dat goed voor zou zijn. Nou effectief is het zeker! Opeens een duidelijk zicht op de baarmoedermond en de specialist vond de opening voor de katheter. Elska nog steeds bijzonder rustig en toelaatbaar, aldus de specialist. Wij extra trots natuurlijk 🙂 En toen kon het erin. Normaal gesproken komt er veel weer naar buiten zetten, gaf de specialist aan, maar de baarmoeder van Elska was blijkbaar dorstig want ze slurpte bijna alles op. Toen het op was kon al het gereedschap er weer uit en moest de specialist nog een aantal minuten met de vinger naar binnen om een dekking na te bootsen. Het zwemmen van sperma blijkt een fabel, dit doen ze slechts bij het allerlaatste stukje. De baarmoeder zorg ervoor dat het zaad bij de eicellen terecht komt en dit duurt maximaal 180 seconden.
En toen was het alweer klaar! Als traktatie lekker veel snoepjes. En nog extra snoepjes, omdat ze de assistent zo schattig bleven aankijken. En toen van Linda ook nog snoepjes op de tafel, om nog weer even te socialiseren en voor Elska om te laten zien dat er niet altijd van alles in je gestoken wordt als je op de tafel gaat staan.
Nu is het weer wachten… Over vier weken weten we of er puppy’s uit voort komen. Spannend!!!
Benieuwd naar de groei van foetus tot pup? Op de website van Kennel Frá Olafsfjordur (de fokkers van Elska’s vader) staat daar duidelijke informatie over geschreven.
